Tańczący g o ź d z i k

Gdy tylko wiatr delikatnie powietrze muśnie

I gdy promyki słońca rozświetlą nieco okolicę

Dojrzysz w ogrodzie rośliny frymuśne,

Które do słońca wystawiają swe lica.

Wśród tych licznych cudów przyrody

Wśród zielonych krzewów, innych niezwykłości

Dojrzysz dowody dziwnej mody

Jaką prezentuje Natura w swej  zuchwałości.

Oto Dancing Geisha tańczy w promieniach

Popatrzcie jak wdzięcznie pozycje zmienia

Nieważne, że rozczochrany

Płatki wirują niestrudzenie wiatrem czesane.

Tańczy Geisha i barwą ludzkie oko wabi

Tańczy i nic go w tańcu nie osłabia.

Kibić delikatna jak u modelki, wąska

Wdzięcznie wśród innych kwiatów pląsa.

A jak przy tym powłóczystym rzuca spojrzeniem

Wie, że wciąż jest cudzym marzeniem.

Wie, że mieć go chciałby każdy ogrodnik

Chciałby tańczyć z nim do wspólnej melodii.

Gdy wiatru nie ma, Jego Wysokość stoi dumny i czeka

Jakby otoczenie miało mu dać znak z daleka,

Że oto nastał czas jego, stoi więc jak zaczarowany

Jak nie z tego świata, stoi, złapał kadr.

Efekt wymiata.

Obok tego niezwykłego goździka

Widać inne kwietne piękności, nic nam nie umyka

I nic się przed żadnym okiem nie skryje,

Widać wszystko, widać jak Ogród żyje. 

Pstryk, zdjęcie gotowe, zatrzymana chwila

A On tylko z wdziękiem piękne płatki odchyla.

Kusi urodą, wzrok kolejnego gościa przyciąga

I zaprasza go do wiecznego... Tanga Milonga.