Do Niego

W parku, opartego o drzewo jego zobaczyłam

Aż westchnęłam, nie wiem na co liczyłam.

Takie nagłe lecz miłe to było widowisko

Drzewo, w jego cieniu on, czy to uroczysko?

Udawałam, że nie widzę, jak tam stoi i duma

Ciekawam była jaka jego myśli suma

Na mnie kieruje uwagę, niech by się choć skłonił

Dał znak że widzi, lecz nie, on myślami gonił

Gdzieś tam, a jam nie władna ich przy sobie zatrzymać

Została mi jeno zabawa, jego imię odgadywać.

W pewnej chwili zdało mi się, jego wzrok ognisty

Padł na mnie, taki przytomny, taki rzeczywisty.

I co to, prąd jakby przeszył me ciało tysiącem sztyletów

Poczułam nagle muzykę, jakby grało tysiąc fletów.

Była mi przeznaczona, leciała ku mnie, jak do zwierciadła

Przeszyła serce i u mych stóp delikatnie upadła.

Świat zapłonął, a on zmrużył oczy, ręką je przysłonił

I wydawało mi się, że patrząc na mnie lekko się ukłonił.

Co robić, to nieznajomy, lecz serce bije szybko i boleśnie

Z jego powodu czuję się i lekko i jakbym była we śnie.

Czy to prawdziwe, czy nierealne swą niezwykłością widzenie?

On tam, ja tu, między nami tyle słów, a łączy nas jeno milczenie.

Podejdź do mnie, miej odwagę złożyć wyznanie choć z bliska 

Nie jestem księżniczką z niedostępnego zamczyska.

Nie wypada już czekać, widać nieznajomy nieśmiały

I nie potrafi odważnie stawiać czoła romantycznej kabały?

Może mi się zdaje, może pierwej wskazana rozmowa

W której sprawa wyjaśniłaby się co do słowa?

Szkoda, słonko skrywa pospiesznie swe złocone lico

Przyjdę tu jutro, może oczy jego sylwetkę znowu uchwycą?

Wiem, jest mą wyśnioną bajką, jest tym jednym jedynym

Marzę, by się nie skończyła, wraz z zejściem słonecznej kurtyny.

Lecz słońce nie sługa, kresów nieba już dochodziło

Trzeba wracać, coraz bardziej  w oczy czerwienią raziło.

Och... nieznajomy, myślę o tobie jak o moim kochanku

Skradłeś mi serce, tyś Romeo, ja Julia stojąca na ganku.

Z parku miła nieznajoma wyszła ze zwieszoną głową

Jej myśli wciąż wokół nieznajomego kłębią się i toną

W domysłach, może to spotkanie to czary, pytań tyle

W głowie, może zostać powinna, dać mu szansę przez kolejną chwilę?

Wróci do parku jutro, wszak to sobie sama obiecała

I sobie i jemu do bliższego poznania, dać okazję chciała.

c.d.n.