Nie pytaj bo ci nie odpowiem
Nie teraz ani za chwilę
Może nawet jutro
Albo pojutrze.
Pójdę do parku i tam rozpowiem
Ptakom drzewom i tyle
Wynucę to zgrabną nutką
I porzucę na wietrze.
Nie pytaj bo i tak się dowiesz
Że kocham cię jak wariatka
Może nawet jak poetka
Której czasem słów brakuje.
Nie pytam a ty nie odpowiesz
Na nie zadane pytanie
Nie pytam bo wiem
Co czujesz.
Dzień taki dzisiaj piękny
Pachnie wiosną
Zaproś mnie na spacer
A tam może ci powiem.
Zobaczę twój wzrok tęskny
Poczujemy swoją bliskość
Weźmiemy się za ręce
Jak dzieci i bez pytań
Znowu wejdziemy w szczęście.
Pięknie, radośnie, miłośnie... ogromnie mi się podoba.
OdpowiedzUsuńMyślę, że niedługo wydasz swój tomik wierszy?...
Jestem pierwszą chętną na zakup :)
Dziękuję Kochana, taki mnie nastrój ogarnął, bo fajnie na dworze, już kolorowo i tak... miło. I wiesz, że właśnie coś podobnego powiedziałam MaB. Zasługuje. A moim tomikiem zostanie chyba ten blog, bo tu pisze mi się najlepiej. No, ale w życiu nie wiadomo co może się wydarzyć.
UsuńPozdrawiam serdecznie...
O nie nie! Ja też chce tomik. Koniecznie! Z wielką łatwością dobierasz słowa i łączysz je ze sobą droga Polonko54. Jestem nimi zuroczona. Pozdrawiam serdecznie na nowy udany tydzień.🤗
OdpowiedzUsuńDziękuję z całego serca. Gdy czytam takie słowa, dochodzę do wniosku, że ta moja radość z pisania jednak daje owoce. Może jednym z nich rzeczywiście będzie tomik? Sama nie wiem co o tym myśleć. Bardzo dziękuję, że tak właśnie odbierasz moje starania. To cenna rzecz dla takiej osoby jak ja. Muszę jeszcze dodać, że znajomość z Tobą, tak wrażliwą i utalentowaną poetką, jest miła memu sercu. Rzadko się to zdarza. Mam podobnie z Panią Ogrodową, której lekkość klawisza, szczerość i niezwykła zdolność komunikacyjna jest nie mniej dla mnie ważna i cenna.
UsuńPozdrawiam serdecznie...