Z i m a

Gdy już przywiozą ją chmurki puszyste

Gdy wszędzie zadomowi się zamaszyście

Gdy bieli kolorem zamaluje świat

Jestem z nią z serca za pan brat.

Dostaję wtedy jakowegoś bzika

Dorosła ma powaga gdzieś po kątach znika

Jakaś dziecięca fantazja w głowie pstryka

Na świat wypuszczając zimowego dzika.

Nie żeby mnie lato zmęczyło

Że słonko za bardzo na plaże nęciło

Od zawsze miałam w sobie coś takiego

Co gnało mnie do wszystkiego białego.

Tak zawsze działa na mnie piękna Zima

Nawet gdy mróz ostry świat w szponach trzyma

Ja idę jej naprzeciw pokonuję szczyty

Czubato zasypane Natury cud byty.

Wolno wtedy stąpam niczym zwierz dwunożny 

Przekraczam ustępy szczeliny ostrożnie

Staję i podziwiam wdycham i czuję

I nic i nikt mi tej chwili nie psuje.

Napawam się chwytam każdy szczegół

Notuję w pamięci wzór drobinki śniegu

Oczy szukają co piękniejszych wrażeń

I zapisują wszystko na długiej liście marzeń.