HISTORYJKA taka

W pewnym mieście, w pewnej kamienicy

Żył sobie Pan taki,

Który nie mając zajęcia

Codziennie przez lornetkę

podglądał szpaki.

Dziwny jakiś taki.

Nie robił tego po próżnicy

Ot, hobby miał takie

Nie szkodząc tym nikomu

Jak wieść niesie.

Podglądał bowiem, siedząc sobie w domu.

Czasami obok Pana przy oknie

Pani stała

I latającym ptakom się przyglądała.

Wzrok smutny jakiś taki miała

Jakby myślała, że widok ten zaraz zniknie.

Więc radość z każdej takiej chwili czerpała.

I tak Pan z Panią razem samotnie żyli

A jakby obok siebie.

Dzień za dniem mijał Im rutynowo

Jakoś tak, trochę leniwie, jałowo.

Gdyby się Im tak bliżej przyjrzeć   

Sprawiali wrażenie, że za czymś tęsknili.

Podglądane przez Pana szpaki

Codziennie latały nad Ich głowami

Jakby wiedziały,

Że sprawiają Im radość,

Że tymi dziwnymi  wzajemnymi "rozmowami"

Wypełniają Im tę pustkę, tę Ich samotność.

Dziwna sytuacja ktoś powie

Wciąż podglądać tak szpaki.

Nikt nie zastanowi się,

Nie zada sobie trudu by odpowiedzieć,

Dlaczego sam podgląda sąsiada?

Zamiast spokojnie na swych śmieciach siedzieć.

Codzienność każdego z nas 

Dziwna jest jakaś taka.

Nie jest bowiem grzechem podglądanie ptaka.

Bardziej szkodzi podglądanie sąsiada,

Bo prowadzi to dalej do plotek,

Z tego zaś tworzy się dziwnych zdarzeń plejada.

Morał z tej historyjki płynie taki,

Nie rób nikomu co tobie niemiłe,

Bo wróci bumerangiem do ciebie.

Życie jest niezwykłością, szanuj jego promile

Zbyt szybko ucieka każda jego chwila.

Delektuj więc jego smaki.

Dziwność zaś zostaw samej sobie

Niech każdy swoją rzepkę skrobie.

Pan ze swoją Panią mogą wydawać się dziwni

Obserwując szpaki.

Czy Ty Ich podglądając

Nie wydajesz się dziwniejszy jako taki?

W pewnym mieście, w pewnej kamienicy

Żyją sobie ludzie,

Którzy nie mając innego zajęcia

Podglądają siebie.

Są ciekawi. Żyją w tej swojej ułudzie

I marnotrawią swoje życia po próżnicy.