W A Z O N

 Pełen kwiatów świeżych

Pękaty, ledwo w sobie mieści

Naręcze goździków zielonych,

Pączków jeszcze nie rozwiniętych.

Widok piękny,

Niejedne oko cieszy do syta.

Nadaje ton w pokoju,

Wazon ze szkła, faktura jednolita.

Mijają godziny,

Mija dni parę z rzędu,

Więdnie bukiet babciny

Tak szybko, jaka szkoda.

Widok nie jest już piękny,

Zwisa główka i listki,

Ruch dłońmi uważny

Doprowadza do czystki.

Pusty wazon lśni

Przez szkło przenikają promienie,

Cierpliwie odliczam dni

I czekam. Westchnienie.